جمه - به فتح جیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)جَمّه (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای چاه پر آب و محلّی از کشتی که آب‌های ترشّح شده در آن جمع می‌شود؛ که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص نشانه‌های مؤمن و منافق از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجَمّه (به فتح جیم) به معنای چاه پر آب و محلّی از کشتی که آب‌های ترشّح شده در آن جمع می‌شود؛ آمده است. جمع این واژه «جمّات» است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۴۵ فرموده است: «اگر بیخ بینی مؤمن را با این شمشیر بزنم که مرا دشمن دارد، دشمن نخواهد داشت و اگر همه جمع شده‌های دنیا را مقابل منافق بریزم تا مرا دوست دارد، دوست نخواهد داشت: «و لو صببت الدنیا بجمّاتها علی المنافق علی ان یحبّنی ما احبّنی.» گویی جمع شده‌ها در ظرفی است و امام (علیه‌السلام) آن‌را پیش منافق وارونه می‌کند تا هر چه دارد بریزد. ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جمّه»، ص۲۳۰. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|